လြန္ခဲ့ေသာ (၁၅) ႏွစ္ခန္႔ ကၽြန္ေတာ္သည္ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္လက္ခံခဲ့သျဖင့္ မိသားစုႏွင့္ အေဆြအမ်ိဳးမ်ားမွ ကၽြန္ေတာ့္ကို အိမ္မွ ႏွင္ခ် လိုက္ပါသည္။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ၾကီးမားေသာ ျပႆနာ အခက္အခဲ ရွိခဲ့သည္မွာ ေနေရးထိုင္ေရး ႏွင့္ စားေရး ေသာက္ေရး လိုအပ္ခ်က္ မ်ားအတြက္ လမ္းေဘး တစ္ေနရာတြင္ ငိုေၾကြး ခဲ့ရပါသည္။ လမ္းစ ေပ်ာက္ေနသလို ခံစား ေနရပါသည္။ ဘယ္သြားလို႔ ဘယ္လာရ မွန္းမသိ။ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ ရမွန္းမသိ၊ ျဖစ္ေနခဲ့ပါသည္။ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ လက္ခံစ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အသက္တာကလည္း မရင့္က်က္ေသး ေသာေၾကာင့္ ဝမ္းနည္း ေၾကကြဲ ေနရုံမွ်အပ ဘာမွ် မတတ္ႏုိင္။ မိမိကိုယ္မိမိ ခရစ္ေတာ္ကို လက္ခံမိသည္မွာ မွားေနျပီလား ဟု သံသယပင္ ရွိလာ ခဲ့ပါသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ကို ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပး ခဲ့ေသာ ကခ်င္္ မိခင္ၾကီး တစ္ဦးက ႏႈတ္ခပတ္ေတာ္ႏွင့္ ခြန္အားေပး ႏွစ္သိမ့္ခဲ့သျဖင့္ စိတ္ သက္သာရာ ရခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မွ စတင္ကာ ခရစ္ေတာ္ေနာက္ တစ္စိုက္ မတ္မတ္ လိုက္ခဲ့သည္မွာ ယခု အခ်ိန္ထိ ေအာင္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ကာလမ်ား အတြင္း ျပႆနာ အခက္အခဲမ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ႏႈတ္ခပတ္ေတာ္ ျဖင့္ အသက္တာကို တည္ေဆာက္ခဲ့ပါသည္။
ယာကုတ္သည္ အိမ္မွု ထြက္လာျပီးေနာက္ မေရရာေသာ အနာဂတ္ကို ရင္ဆိုင္ခံစားေနရပါသည္။ ယခုအခါ သူသည္ ဘာမွ် မေသခ်ာ၊ မေရရာ ျဖစ္ေနပါသည္။ ဇနီး တစ္ေယာက္ ရဘို႔လည္း မေသခ်ာ၊ အလုပ္ရ ဘို႔လည္း မေသခ်ာ၊ ေနစရာလည္း မေသခ်ာ၊ အိပ္စရာပင္ မရွိျဖစ္ေနေသာ အခ်ိန္သို႔ ေရာက္ေနပါသည္။ အထီးက်န္ ဘဝကို ရင္ဆိုင္ေနရပါသည္။ အိမ္ထဲတြင္ မိခင္ႏွင့္ ေနခဲ့ရသူမို႔ စာေသာက္စရာဘုိ႔ မုဆိုးလုပ္ရန္ပင္ အတတ္ ပညာမရွိ ေသာေၾကာင့္ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရပါသည္။ ယာကုတ္သည္ မေသခ်ာ မေရရာ ျဖစ္ေနပါသည္။ သူသည္ ဘုရားသခင္ထံမွ ေသခ်ာမႈႏွင့္ ခြန္အားေပးမႈ အမွန္တကယ္ ရမွ ျဖစ္ေပေတာ့မည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္သည္ ယာကုတ္ကို ပစ္ပယ္မထားပါ။ ဘုရားသခင္၏ ေမတၱာေတာ္ႏွင့္ ဂရုဏာေတာ္ သည္ကား ဘုရားသခင္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ သူတုိင္းအတြက္ ၾကီးမားေသာ တန္ခိုးေတာ္ပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရသလို သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ ယာကုတ္သည္လည္း ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ဘူးေၾကာင္း ႏႈတ္ခပတ္ေတာ္က ေဖာ္ျပထား ပါသည္။
ယာကုပ္သည္ ေဗရေရွဘရြာမွထြက္၍၊ ခါရန္ျပည္သို႔ခရီးသြားစဥ္တြင္၊ တစံုတခုေသာအရပ္သို႔ ေရာက္၍၊ မိုဃ္းခ်ဳပ္ေသာေၾကာင့္၊ ညဥ့္ကိုလြန္ေစမည္ အႀကံရွိသည္ႏွင့္၊ ထိုအရပ္၌ ေက်ာက္ကိုယူ၍ ေခါင္းအံုးဘို႔ထားၿပီးလွ်င္ အိပ္ေလ၏။ ၁၂ျမင္ရေသာအိပ္မက္ဟူမူကား၊ ေျမႀကီးေပၚ၌ ေလွခါးေထာင္လ်က္ အဖ်ားသည္ မိုဃ္းေကာင္းကင္ တိုင္ေအာင္ မွီ၏။ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းကင္တမန္တို႔သည္၊ ထိုေလွခါးျဖင့္ ဆင္းလ်က္တက္လ်က္ ရွိၾက၏။ (ကမာၻ ၂၈း၁၀-၁၂)
ယာကုတ္သည္ မိုင္ ၄၅၀ ခန္႔ သြားရမည့္ ဟာရန္ျမိဳ႕ ခရီးစဥ္တြင္ မုိင္ (၇၀) ခန္႔ သြားျပီးေသာအခါ၊ ေနရာ တစ္ခုသို႔ ေရာက္ေသာ္ အနားယူရန္ လုိအပ္ လာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနရာ တစ္ခုတြင္ စခန္းခ်ကာ အနား ယူလုိက္သည္။ ထုိေနရာမွာ မွတ္သား ထားရန္ပင္ ထိုက္တန္ေသာ ေနရာ တစ္ခု မဟုတ္ခဲ့ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ထုိအခ်ိန္အထိ နာမည္ပင္ မရွိေသး ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း မည္သူမွ် မသိၾကပါ။ ထုိေနရာသည္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ထားေသာ ေနရာတစ္ခုလည္း မျဖစ္ခဲ့ေခ်။ သာမာန္ ေက်ာက္တံုးမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ ေနရာတစ္ခု သို႔မဟုတ္ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားျဖင့္ ရွိေနေသာ ေနရာ တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္ေပ လိမ့္မည္။ ထုိေၾကာင့္ ယာကုတ္သည္ ထိုေနရာတြင္ ဘာမွ် ေမွ်ာ္လင့္ ထားလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ထုိ႔ေနာက္ ေက်ာက္ခဲ တစ္လံုးကို ယူျပီးေနာက္ ေခါင္းအံုးကာ အိပ္လိုက္ပါသည္။ ထို႔အခ်ိန္တြင္ ယာကုတ္ထံသုိ႔ ဘုရားသခင္က အိပ္မက္ ထဲတြင္ လာေရာက္ ဆက္သြယ္ ပါေလေတာ့သည္။
ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ လူမ်ားထံသို႔ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ အခ်ိန္၊ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ေနရာတြင္ တစ္ခါတစ္ရံ ေဖၚျပတတ္ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေရခ်ိဳး ေနစဥ္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ ကားေမာင္း ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ (သို႔) ထမင္း၊ ဟင္း ခ်က္ေနသည့္အခ်ိန္ လည္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ေနရာတိုင္းတြင္ ရွိေသာ ဘုရားျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ အသက္တာတြင္ ထူးျခားေသာ အရွင္ျဖစ္ ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကို ဆက္သြယ္သည့္ အခါတုိင္း ထူးျခားမႈမ်ားျဖင့္ ဆက္သြယ္မႈ ျပဳသည္ ဆိုသည္ကို သိထားရမည္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ထံတြင္ လူတုိ႔ကို အထူးေဖၚ ျပရန္အတြက္ ဘုရားေက်ာင္း တြင္သာ လာေရာက္ ဆက္သြယ္မႈ ျပဳမည္ မဟုတ္ေပ။ ေနရာတုိင္း တြင္ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ယာကုတ္ အတြက္ လမ္းေဘးတြင္ အိပ္စက္ မႈျပဳေနခ်ိန္တြင္ အိပ္မက္ထဲမွာ လာေရာက္ ဆက္သြယ္ခဲ့ပါသည္။
အိပ္မက္ထဲတြင္ ယာကုတ္ျမင္မက္သည္မွာ ေျမျပင္မွ ေလွကား တစ္ခုသည္ ေကာင္းကင္သို႔တုိင္ေအာင္ ေထာင္ထားလွ်က္ ေကာင္းကင္တမန္တို႔သည္ တက္လုိက္ ဆင္းလုိက္ ရွိေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ရေလသည္။ ထုိေလွကား၏ ထိပ္တြင္ ဘုရားသခင္ ရွိေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ ယာကုတ္သည္ ထုိအိပ္မက္၏ အဓိပၸါယ္ကို ခ်က္ျခင္း နားျခင္းနားလည္လိုက္သည္မွာ ထိုေနရာသည္ ဘုရားသခင္ကို ဆက္သြယ္ ရမည့္ ေနရာျဖစ္ေၾကာင္း ခ်က္ျခင္း သိရွိ လုိက္ေလသည္။ အိပ္မက္၏ အဓိက အခ်က္မွာ ယာကုတ္သည္ မိမိကုိယ္မိမိ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕တြင္ ရွိေနေၾကာင္း မသိသည့္ အခ်ိန္တြင္ ဘုရားသခင္က ယာကုတ္ကို အသိအမွတ္ျပဳေနေၾကာင္းကို (က ၂၈း၁၆) အရ သိလိုက္ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမ်ားစုသည္လည္း ယာကုတ္ကဲ့သုိ႔ ထူးျခားသည့္ အိပ္မက္မ်ိဳး မရွိႏုိင္ ေသာ္လည္း ႏႈတ္ခပတ္ေတာ္ သမၼာတရားအားျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကို အားနည္း ေနသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ဆက္သြယ္မႈ ျပဳလွ်က္ ရွိေနပါသည္။
ထိုအေျခအေနမွ ကၽြႏု္ပ္တို႔ သင္ယူႏုိင္သည့္ ဝိညာဥ္ေရးရာ သင္ခန္းစာမ်ား ရွိေနပါသည္။ ပထမ အခ်က္အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္သည္ မေမွ်ာ္လင့္ သည့္အခ်ိန္ႏွင့္ မေမွ်ာ္လင့္သည့္ ေနရာမ်ားတါင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို တခါ တစ္ရံတြင္ ဆက္သြယ္ ႏုိင္ပါသည္။ ဒုတိယ အခ်က္အေနျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ဝိညာဥ္ ေရးရာတြင္ အားနည္း ႏုိးၾကားမႈ မရွိေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ဘုရားသခင္၏ မ်က္ေမွာက္ေတာ္ ထဲတြင္ ရွိေနေၾကာင္း သိထားရပါမည္။
ထာဝရဘုရားသည္ ေလွခါးထက္၌ ရပ္ေတာ္မူလ်က္၊ ငါသည္ သင္၏အဘ အာျဗဟံ၏ ဘုရား၊ ဣဇာက္၏ ဘုရား တည္း ဟူေသာ ထာဝရဘုရားျဖစ္၏။ သင္အိပ္ေသာေျမကို သင္ႏွင့္သင္၏အမ်ိဳးအႏႊယ္အား ငါေပးမည္။ သင္၏ အမ်ိဳးအႏႊယ္သည္ ေျမမႈန္႔ကဲ့သို႔ မ်ားျပားလိမ့္မည္။ အေရွ႔၊ အေနာက္၊ ေတာင္၊ ေျမာက္၊ ေလးမ်က္ႏွာ အရပ္တို႔သို႔ ႏွံ႔ျပားၾကလိမ့္မည္။ သင္ႏွင့္ သင္၏ အမ်ိဳးအႏႊယ္အားျဖင့္ လူမ်ိဳး အေပါင္းတို႔သည္ ေကာင္းႀကီး မဂၤလာကို ခံရၾကလိမ့္မည္။ ငါသည္ သင့္ဘက္ မွာရွိ၏။ သင္သြား ေလရာရာ၌ ငါေစာင့္မမည္။ ဤျပည္သို႔ တဖန္ ေဆာင္ခဲ့ဦး မည္။ ဂတိထားသည္ အတိုင္း မျပည့္စံုမွီ၊ သင့္ကို ငါမစြန္႔ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ (က ၂၈း၁၃-၁၅)
အထက္ပါ အတိုင္း အရွင္ထာဝရဘုရားသည္ ယာကုတ္ကို စကားေျပာခဲ့ပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ မေသခ်ာ မေရရာေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ထိုစကားထဲမွ ကၽြႏု္ပ္တို႔အတြက္ သင္ယူစရာ အခ်က္ (၄) ခ်က္ကို ေအာက္ပါအတုိင္္း ေတြ႕ရွိရ ပါသည္။
မထမအခ်က္ (သတိရေနရမည့္ ကတိေတာ္)
ပထမ အခ်က္ေနျဖင့္ ဘုရားသခင္က ယာကုတ္၏ ဘုိးေဘးမ်ားကို ထားရွိခဲ့ေသာ ကတိေတာ္ကို ျပန္လည္ ေဖၚျပခဲ့ ပါသည္။ ဘုရားသခင္က အဓိက ေဖၚျပခဲ့သည့္ အရာမွာ “မင္းရဲ႕ ဘိုးေဘးေတြျဖစ္တဲ့ အာျဗဟံနဲ႔ ဣဇတ္တို႔နဲ႔ ငါျပဳထားတဲ့ ကတိေတာ္ေတြ ရွိပါတယ္။ အခုမင္းအိပ္ေနတဲ့ ေနရာေျမၾကီးကို ငါေပးမယ္လို႔ ေျပာထားတာ ရွိပါတယ္။ ကမာၻၾကီး တစ္ခုလံုးဟာ မင္းနဲ႔ မင္းအမ်ိဳး အႏြယ္ေတြအားျဖင့္ ေကာင္းၾကီးမဂၤလာ ျဖစ္ေစဘို႔ ငါ ကတိျပဳထားပါတယ္။ အဲဒီအရာကို ငါ အမွန္တကယ္ လုပ္ေဆာင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။” လုိ႔ ဘုရားသခင္က ယာကုတ္ကို ေျပာဆိုခဲ့ေလသည္။ ဤေနရာတြင္ ယာကုတ္ အတြက္ အမွန္တကယ္ ခြန္အားျဖစ္ေစႏုိင္သည့္ စကားလံုးမ်ားကို ဘုရားသခင္က ေျပာဆိုခဲ့ေလသည္။ သူသည္ ယခုအခါ ကတိေတာ္ေျမကို စြန္႔ခြာကာ အေဝးသုိ႔ သြားရေတာ့မည္။ ဘယ္အခ်ိန္တြင္ ျပန္လာရမည္ကို သူအမွန္တကယ္မသိ။ ယာကုတ္တြင္ မ်ိဳးဆက္လည္း ယခုအခ်ိန္အထိ လံုးဝမရွိေသး။ သို႔ေသာ္ ဤျပည္သို႔ တစ္ဖန္ေဆာင္ခဲ့ဦးမည္။ သင္၏ အမ်ိဳး အႏြယ္ စသည့္ စကားလံုးမ်ားသည္ ယာကုတ္ကို အမွန္တကယ္ ခြန္အားျဖစ္ေစခဲ့ပါသည္။
မေရရာေသာ မိမိအသက္တာ၏ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ဘုရားသခင္၏ ကတိေတာ္မ်ားကို ေအာက္ေမ့ပါ။
ဤေနရာတြင္ ယာကုတ္တစ္ဦးတည္ကိုသာ ေျပာဆိုလိုသည္မဟုတ္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အားလံုးပင္ ခြန္အားယူစရာ ရွိေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔သည္ ခက္ခဲေသာအခ်ိန္ မေရရာေသာအခ်ိန္်မ်ားကို ရင္ဆိုၾကံဳေတြ႕ပါက သမၼာ က်မ္းစာမွ ဘုရားသခင္၏ ကတိေတာ္မ်ားကို သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ အကူအညီျဖင့္ ေဖၚျပပါလိမ့္မည္။ ထိုအခါ သင့္၏ အသက္တာလမ္းမွ စိုးရိမ္မႈ၊ ျပႆနာ ႏွင့္ အခက္ အခဲ မ်ားကို ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ခပတ္ေတာ္ျဖင့္ သင့္ကို တည္ေဆာက္၍ သင့္ကို အားျဖည့္ ေပးပါလိမ့္မည္။
ဒုတိယအခ်က္ကို ဆက္လက္ ေလ့လာၾကည့္ၾကပါစုိ႔။
၂။ ဒုတိယအခ်က္ ( သတိရေနရမည့္ ဘုရားသခင္၏ မ်က္ေမွာက္ေတာ္)
ရွင္ဘုရင္ၾကီး ဒါဝိတ္က ေျပာခဲ့သည္မွာ “အကယ္၍ ေသမင္း၏ အရိပ္လႊမ္းမိုးေသာ ခ်ိဳင့္ထဲ ေရာက္သြားရေသာ္လည္း ေဘးအႏၱရာယ္ကို မေၾကာက္ပါ။ အေၾကာင္းမူကား ကိုယ္ေတာ္သည္ အကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ အတူရွိေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ လွံတံေတာ္ႏွင့္ ေတာင္းေဝွးေတာ္သည္ အကၽြႏု္ပ္ကို ခ်မ္းသာေစပါ၏။” (ဆာလံ ၂၃း၄)
ေယရႈကိုယ္ေတာ္တုိင္ကလည္း သူ၏ တပည့္ေတာ္မ်ားကို အားေပးခဲ့သည္မွာ “ငါသည္ ကပ္ကမာၻကုန္သည့္တိုင္ေအာင္ သင္တို႔ႏွင့္ အတူရွိမည္။” (မႆဲ ၂၈း၂၀) ဟု မိန္႔ၾကားခဲ့ပါသည္။
ေဟျဗဲ ၁၃း၅ တြင္လည္း “ငါသည္ သင့္ကိုမစြန္႔၊ အလွ်င္းပစ္၍မထား” ဟု ေဖၚျပထားျပန္ပါသည္။ ယာကုတ္ကို အတူရွိမည္ဟု ေျပာသကဲ့သို႔ အထက္ပါ က်မ္းစကားမ်ား အတုိင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ပစ္ထားမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား ပါသည္။ ထုိအရာသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အသက္တာထဲတြင္ မုန္းတိုင္းမွ လြတ္ေျမာက္ေစမည္ဟု ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ပါ။ မရာ မေသခ်ာေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ မ်က္ေမွာက္ေတာ္တြင္ ရွိေနသည္ ဟူေသာအသိက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ယံုၾကည္ စိတ္ခ်မႈႏွင့္ ျငိမ္သက္မႈမ်ားကို ေဆာင္က်ဥ္းေပးပါသည္။
ဥပမာ။ ။ တစ္ခါတစ္ရံ ကၽြန္ေတာ္၏ သားသမီးမ်ားမွာ မိုးၾကိဳးမုန္းတုိင္းမ်ား ရွိသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ အလြန္ေၾကာက္ရြံ႕ၾကပါသည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ေမွာင္နက္မဲမဲ အခ်ိန္နာရီမ်ားတြင္ ကေလးမ်ား အားကိုးေသာ ဖခင္ျဖစ္သူ ကၽြန္ေတာ္ရွိေနသည္ကို သူတို႔သည္ သိေနသျဖင့္ အေၾကာက္တရား ကင္းမဲ့စြာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေလ့ရွိၾကပါသည္။ ထိုေမွာင္ေနသည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ “မေၾကာက္နဲ႔၊ အေဖမင္းတို႔နဲ႔အတူ ရွိေနတယ္” ဟူေသာ အားေပးစကား မ်ားေၾကာင့္ သူတို႔ သည္ စိုးရိမ္းမႈ မရွိေတာ့ဘဲ၊ အေၾကာက္တရားမွ လြတ္ေျမာက္ေန ၾကပါေတာ့သည္။ သူတို႔သည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေမွာင္ထဲတြင္ မျမင္ေသာ္လည္း အသိတရားထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ရွိေၾကာင္း သိေနၾကေသာေၾကာင့္ စိုးရိမ္စိတ္ မရွိၾကေတာ့ပါ။
အလားတူပင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ ေကာင္းကင္ဘုံရွင္ အဖဘုရားသခင္၏ မ်က္ေမွာက္ေတာ္ထဲတြင္ အသက္ရွင္ေနသည္ ဟူေသာ အသိတရားက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို ခြန္အားျဖစ္ေစပါသည္။
ယခုအခါ မေရရာေသာ အခ်ိန္တြင္ တတိယအခ်က္ကို ဆက္လက္ ၾကည့္ပါဦးမည္။
၃။ တတိယအခ်က္ (သတိရေနရမည့္ ဘုရားသခင္၏ ကြယ္ကာျခင္း)
အလားတူပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အသက္တာထဲတြင္ အၾကမ္းဖက္မႈ၊ ေရာဂါ၊ ျပစ္မႈမ်ားႏွင့္ ဆိုသြမ္းသူတို႔၏ ေဘးအႏၱရာယ္ အခက္အခဲ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ရျပီဆိုပါက ဘုရားသခင္က အျပည့္အဝ အကာအကြယ္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိရပါ။
မေရာေသာအခ်ိန္တြင္ ဘုရားသခင္၏ ကြယ္ကာမစျခင္း အျပည့္အဝ ရွိေနပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ အျခားလူတစ္ဦးအားျဖင့္ ဒုကၡအခက္အခဲ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ေရာဂါေဝဒနာ ရွိေကာင္း ရွိႏုိင္ပါ သည္။
ဤအေျခအေနကို နားလည္ႏုိင္ရန္မွာ ဘုရားသခင္၏ကြယ္ကာျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အသက္တာတြင္ အျပည့္အဝ နားလည္ သေဘာေပါက္ အသိအမွတ္ျပဳဘို႔ လိုပါလိမ့္မည္။ ဥပမာ - ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မိသားစုသည္ ခရီးတစ္ခု သြားသည္ ဆိုပါစို႔။ ထိုခရီးစဥ္တြင္ ေသနတ္သမား တစ္ဦးက လုပ္ၾကံခဲ့သည္ဆိုပါက ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ထိေကာင္း ထိႏုိင္ပါသည္။ ေဆးရုံလည္း ေရာက္ႏုိင္ပါသည္။ လူတစ္ခ်ိဳ႕ ေသပင္ေသႏုိင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအရာအားျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ ဘုန္းေတာ္ ကို ထင္ရွားေစႏုိင္ျပီး အျခားတစ္ဘက္မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေကာင္းၾကီးမ်ားပင္လွ်င္ ျဖစ္ေစႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္ထပ္ အားနည္း ေနခ်ိန္တြင္ သတိရေနရမည့္ အျခား စတုတၳတစ္ခ်က္ကို ထပ္မံ ၾကည့္ပါစို႔
ယခု သတိရေနရမည့္ အျခားတစ္ခ်က္မွာ ဘုရားသခင္၏ ေထာက္ပံ့ မစျခင္းျဖစ္ပါသည္။
စတုတၳအခ်က္ (သတိရေနရမည့္ ဘုရားသခင္၏ မစျခင္း)
က ၂၈း၁၅ တြင္ “သင့္ကို ငါေစာင့္မမည္” ဟူေသာအ အျခား အဓိပၸါယ္ တစ္ခုမွာ “လိုသမွ် ေထာက္ပံ့ေပးမည္” ဟူေသာ အျခား အဓိပၸါယ္ တစ္ခုလည္း ျဖစ္ေနပါသည္။ ေဟျဗဲစကားလံုးျဖင့္ ပထမဦးဆံုး ထိုစကားလံုးကို အသံုးျပဳသည့္ ေနရာမွာ ကမာၻဦၤး ၂း၁၅ ျဖစ္ပါသည္။ အာဒံကို ေအဒင္ဥယ်ာဥ္ၾကီးကို “ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ရန္” ဟူေသာ စကားလံုးကို အသံုးျပဳျပီး အာဒံ ကို ေအဒင္ဥယ်ာဥ္တြင္္ ထားရွိခဲ့ပါသည္။ အလားတူ စကားလံုးျဖင့္ ယခု ယာကုတ္ကိုလည္း ျပႆနာ ဒုကၡေတြထဲက ကြယ္ ကာမည္ဟူေသာ ရည္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေျပာဆိုခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယာကုတ္က ရွင္းလင္းစြာ နားလည္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယခု သြားရမည့္ ခရီးစဥ္တြင္ သူ႔အတြက္ လိုအပ္ေနေသာ စားစရာ၊ ေသာက္စရာ ႏွင့္ အဝတ္အထည္မ်ားကို ကိုယ္ေတာ္ရွင္က အမွန္တကယ္ မစမည္ဟု အျပည့္အဝ ယံုၾကည္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ (အငယ္ ၂၀ ကိုၾကည့္ပါ။)
ဘုရားသခင္သည္ သူေရြးေကာက္ေသာ လူမ်ိဳးေတာ္ အတြက္ ကူညီမစမည္ဟူေသာ ကတိေတာ္ ရွိေနပါသည္။ သခင္ ေယရႈ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ေျပာဆိုခဲ့သည္မွာ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ ဘုရားသခင္သည္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ထိုအရာမ်ားကို လိုအပ္လ်က္ ရွိေၾကာင္း သိထားပါသည္ဟု ေျပာၾကား ခဲ့သည္။ ထိုအရွင္သည္ ထိုအရာမ်ားကို မစမည္ ျဖစ္သည္။
ဥပမာ။ ။လြန္ခဲ့ေသာ (၁၀) ႏွစ္ခန္႔က ကၽြန္ေတာ္၏ အမ်ိဳးသမီးမွာ ေခ်ာင္းဆိုး ဖ်ားနာေနသျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာ ေဆးခန္းသို႔ သြားေရာက္ျပသရာ တီဘီ ေရာဂါ ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ ယခုေခတ္တြင္ တီဘီေရာဂါမွာ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕စရာ မလိုေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုမွာ စားဝတ္ေနေရး အလြန္က်ပ္တည္းေသာေၾကာင့္ ၾကီးမားေသာ စိတ္ခံစားမႈ ရရွိခဲ့ျပီး အျမဲတမ္း ေၾကကြဲဝမ္းနည္းခဲ့ရပါသည္။ ထိုအရာအတြက္ ေနရက္တုိင္း ဘုရားသခင္ကို ကိုးစားျပီး ဆုေတာင္းျခင္းျဖင့္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရပါသည္။ ေငြေၾကး မျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ ေန႔ရက္အစဥ္တြင္ စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲျဖင့္ ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ဆုေတာင္းျခင္းျဖင့္ ငိုးေၾကြး ဆုေတာင္း ခဲ့ရပါသည္။ မ်ားမၾကာမီ ေဆးစစ္ခ်က္ ထြက္ေပၚလာေသာအခါ ေဆးပင္ မေသာက္ လုိက္ရေတာ့ဘဲ ေပ်ာက္ကင္းသြားျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရပါသည္။ ဘယ္ဆရာဝန္၏ အစြမ္းအစမွ မဟုတ္။ အသက္ရွင္ ေတာ္မူေသာ ဖန္ဆင္းရွင္ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ ေၾကာင့္သာ ထုိေက်းဇူးကို ခံစားရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပႆနာရွိေသာအခ်ိန္၊ မေရရာေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ ေအာက္ပါ အခ်က္ ေလးခ်က္ကို သတိရေနရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
- ဘုရားသခင္၏ ကတိေတာ္
- ဘုရားသခင္ မ်က္ေမွာက္ေတာ္
- ဘုရားသခင္၏ ကြယ္ကာျခင္း
- ဘုရားသခင္၏ မစျခင္း အစရွိသည္တုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။
ယခုအခါ ဘုရားသခင္အေပၚတြင္ ယာကုတ္၏ တုန္႔ျပန္မႈကို ေလ့လာၾကည့္ၾကပါစုိ႔။
ယာကုတ္၏ တုန္႔ျပန္မႈ
ကမာၻဦး ၂၈း၁၆-၂၂ ကို ဖတ္ပါ။
ယာကုပ္သည္ အိပ္ေပ်ာ္ရာမွ ႏိုးလ်င္၊ အကယ္စင္စစ္ ထာဝရဘုရားသည္ ဤအရပ္၌ ရွိေတာ္မူ၏။ ရွိေတာ္မူေၾကာင္းကို ငါမသိ။ ဤအရပ္ကား၊ အဘယ္ မွ်ေလာက္ ေၾကာက္မက္ဘြယ္ ျဖစ္သည္တကား။ ဤအရပ္ကား၊ အျခားမဟုတ္၊ ဘုရားသခင္၏ ဘံုဗိမာန္၊ ေကာင္းကင္တံခါးဝ ျဖစ္သည္တကားဟု၊ ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္းသို႔ ေရာက္၍ဆို၏။
နံနက္ေစာေစာ ယာကုပ္သည္ထ၍၊ ေခါင္းအံုး ေသာေက်ာက္ကို ယူသျဖင့္၊ မွတ္တိုင္ျဖစ္ေစလွ်က္ ထူေထာင္ၿပီးလွ်င္၊ ေက်ာက္ထိပ္ဖ်ားအေပၚ၌ ဆီကိုေလာင္းေလ၏။ ထိုအရပ္ကိုလည္း၊ ေဗသလအမည္ျဖင့္ မွည့္ေလ၏။ ထုိၿမိဳ႔၏ အမည္ေဟာင္းကား၊ ဥလံလုဇဟူသတည္း။ ထိုအခါ ယာကုပ္က၊ ဘုရားသခင္သည္ ငါဘက္၌ ရွိလ်က္၊ ငါယခုသြားရာလမ္းမွာ၊ ငါ့ကိုေစာင့္မ၍ စားစရာအစား၊ ဝတ္စရာအဝတ္ကို ေပးသနား ေတာ္မူလွ်င္၄င္းး၊ ငါသည္တဖန္ အဘ၏အိမ္သို႔ ၿငိမ္ဝပ္ စြာျပန္ေရာက္၍၊ ထာဝရဘုရားသည္ ငါ၏ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူလွ်င္၄င္း၊ မွတ္တုိင္ ျပဳ၍ ငါထူေထာင္ေသာ ဤေက်ာက္ သည္လည္း၊ ဘုရားသခင္၏ ဗိမာန္ျဖစ္ရမည္။ ေပးသနား ေတာ္မူသမွ်တုိ႔ကုိ ဆယ္ဘုိ႔တဘုိ႔ ပူေဇာ္ပါ မည္ဟူ၍ သစၥာျပဳေလ၏။ (ကမာၻဦး ၂၈း၁၆-၂၂)
အခန္ငယ္ ၁၆ ကို ဖတ္ရႈေသာအခါ ယာကုတ္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ထိေတြ႕ရေသာ လက္ရွိအေျခအေန အေပၚတြင္ ခ်က္ျခင္း တုန္႔ျပန္မႈ ျပဳခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ ခ်က္ျခင္းပင္ ေခါင္းအံုးေနေသာ ေက်ာက္တုံးကို ယူျပီး အမွတ္အသားျပဳကာ ခ်က္ျခင္း ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္မႈ ျပဳခဲ့သည္ကို ရွင္းလင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ရေလသည္။
အခန္းငယ္ ၂၀-၂၂ သို႔ေရာက္လွ်င္ ခ်က္ျခင္းပင္ အဓိဌာန္ျပဳကာ ဘုရားႏွင့္ ထိေတြ႕ခဲ့ပါသည္။ ဘုရားသခင္က ကတိေတာ္ အတုိင္း သူ႔အေပၚတြင္ ျပဳလုပ္မည္ဆိုပါက ခ်က္ျခင္းပင္ ကိုယ္ေတာ္၏ ေနာက္သို႔ လိုက္ပါမည္ ဟု ဆိုခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ယာကုတ္ကဲ့သုိ႔ အျမဲပင္ တုန္႔ျပန္သင့္ပါသည္။ ဘုရားသခင္ကို ဆက္ကပ္၍ မိမိအသက္တာကို အပ္ႏွံ အသက္ရွင္သင့္ပါသည္။
နိဂုံး
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္စီတုိင္းသည္ မေရရာ မေသခ်ာသည့္ အနာဂတ္ကို ရင္ဆိုင္ေနရပါက အထက္ပါ အခ်က္ (၄)ခ်က္သည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို ခြန္အားႏွင့္ ရစ္ပတ္လႊမ္းျခံဳလ်က္ ရွိေနပါသည္။ မိတ္ေဆြ အားမငယ္ပါႏွင့္။
- ဘုရားသခင္၏ ကတိေတာ္
- ဘုရားသခင္ မ်က္ေမွာက္ေတာ္
- ဘုရားသခင္၏ ကြယ္ကာျခင္း
- ဘုရားသခင္၏ မစျခင္း တို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ ယံုၾကည္ အားကိုးလ်က္ အသက္ရွင္ပါဟု တုိက္တြန္း ႏႈိးေဆာ္လိုက္ ပါသည္။
ဘုရားသခင္ ေကာင္းၾကီးေပးပါေစ။
