အခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ သားသမီး (၄) ေယာက္ရဲ႕ ဖခင္တစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ဖခင္ မျဖစ္ခင္ကေတာ့ ဖခင္ဆိုတာ ကိုယ့္ကို စည္းကမ္းေတြနဲ႔ အတင္းက်ပ္ ထားတဲ့သူ၊ အရုိက္ၾကမ္းတဲ့သူ၊ အတင္းတြန္းတဲ့သူ ဆိုျပီး ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္ကို ခ်က္ျပဳတ္၊ ေလ်ာ္ဖြတ္၊ ျပဳစုေပးတဲ့ အေမနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ လိုက္ရင္ အေဖ့ကို အမွတ္ ေပးလို႔မရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ၾကီး တစ္ဦးေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ ဘခင္တစ္ဦး ျဖစ္လာျပီးေတာ့ သားသမီးေတြကို ၾကည့္ရႈရင္ ဖခင္ေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားကို နားလည္လာပါေတာ့တယ္။ အဲဒီခံစားခ်က္ကေလးကို ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္လို ခ်ေရးလုိက္တယ္ဗ်ာ။ ကဗ်ာဆရာမဟုတ္လို႔ အစဥ္မေျပႏုိင္ပါဘူ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ ခံစားခ်က္ ကေလးေတြကို ေတာ့ ခ်ေရးခ်င္လုိ႔ ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးလုိက္ပါတယ္။
အေဖဆိုတာ ဘယ္လုိလူစားလဲ???
အေဖဆိုတာ
မင္းျပဳတ္က်တဲ့အခ်ိန္မွာ
လွမ္းျပီး ဖမ္းဆြဲထားတဲ့သူ
အဲဒါထက္မက
အသာအယာေလး ေဖးမျပီး
မင္းကို မတင္ေပးမဲ့သူျဖစ္တယ္။
အေဖဆိုတာ
မင္းအမွားျပဳလုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ
ထိန္းသိမ္းေပးတဲ့သူ
အဲဒါထက္မက
မင္းကို လမ္းမွန္ကို ေရာက္ေအာင္
ဆံုးမသြန္သင္မႈမ်ားနဲ႔
ပို႔ေဆာင္ေပးမဲ့သူျဖစ္တယ္။
အေဖဆိုတာ
မင္းနာက်င္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
မင္းအနားမွာရွိေနတဲ့သူ
အဲဒါထက္မက
မင္းေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏႈးလာေအာင္
လိုအပ္သမွ် ပံ့ပိုးကူညီရင္းနဲ႔
မင္းေပ်ာ္လာေအာင္ ဖန္တီးေပးမယ့္သူျဖစ္တယ္။
အေဖဆိုတာ
မင္းငိုေၾကြးေနခ်ိန္မွာ
မင္းလက္ကို ဆြဲကိုင္ထားတဲ့သူ
အဲဒါထက္မက
မင္းေၾကကြဲခံစားတာထက္
မင္က်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြထက္
သူခံစား ငိုေၾကြးမႈေတြက ပိုမ်ားမယ့္သူျဖစ္တယ္။
မင္းစည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း
မင္းကို ဆံုးမမဲ့မယ့္သူ
မင္းေအာင္ျမင္ေနခ်ိန္မွာလည္း
မင္းနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး
ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားေနမယ့္သူ
မင္းက်ဆံုးေနခဲ့ရင္ေတာင္
မင္းကို ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔
အနားမွာ ေနေပးမယ့္သူျဖစ္တယ္။
ဘုရားသခင္ေကာင္းၾကီးေပးပါေစ။
နာမေတာ္ျမတ္၌
ဦးမင္းလြင္
