သီခ်င္းစာသား - ဂၽြန္နယူးတန္ (၁၇၂၅-၁၈၀၇)
ေတးေရး - ကာရယ္ႏွင့္ ကေလတန္တို႔၏ ဗာဂ်ီနီးယား ဟာမိုနီ 1831 မွ
က်မ္းညႊန္း - ၅ရာ ၁၇း၁၆-၁၇
အဂၤလန္ႏိုင္ငံ အိုေနျမိဳ႕တြင္ ရွိေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးပိုင္ အသင္းေတာ္၀င္း တစ္ခု၌ လိပ္သဲေက်ာက္ျဖင့္ ေဆာက္ထား ေသာ အုပ္ဂူေလး တစ္ခုအေပၚတြင္ ကဗ်ည္းထိုး ထားေသာ စာေၾကာင္းေလးမ်ား ရွိေနပါသည္။ ထိုစာေၾကာင္းေလးမွာ “တစ္ခ်ိန္က အာဖရိကမွာ ကၽြန္ေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္သူမ်ား၏ အေစခံကၽြန္၊ သစၥာမဲ့ျပီး ေဖာက္ျပန္ေသာ ဂၽြန္နယူးတန္ အား ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ကယ္တင္ရွင္ ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ ၾကြယ္၀ ျပည္စုံေတာ္မူေသာ ဂရုဏာေတာ္သည္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္လ်က္၊ ျပန္လည္ရယူကာ အျပစ္လႊတ္လ်က္၊ ယံုၾကည္ျခင္းတရားကို ေဟာေျပာရန္ ခန္႔အပ္ ေတာ္မူသည္။” ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ဆယ့္ရွစ္ရာစုႏွစ္အတြင္း ထူးျခား ေျပာင္ေျမာက္ေသာ ဧ၀ံေဂလိ ဆရာၾကီးမ်ား ထဲတြင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ဤၾကီးျမတ္လွသည့္ ပုဂၢိဳလ္၏ ထူးျခား ဆန္းၾကယ္လွေသာ သက္ေသခံခ်က္ကို အသက္ရွင္စဥ္က ဂၽြန္နယူတန္ကိုယ္တုိင္ သက္ေသခံ ေဟာေျပာခဲ့ေသာ ကိုယ္ေတြ႕ သက္ေသခံခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။ ထုိအုပ္ဂူေလးတြင္ ေဖာ္ျပထားခ်က္မွာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေလးမွ်သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘ၀တစ္ခုလံုးကို ျခံဳငံု သက္ေသခံ ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ပါသည္။
ဂၽြန္နယူးတန္၏ မိခင္သည္ ဘုရား၀တ္တြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေသာသူ တစ္ဦးျဖစ္ျပီး သူ၏အသက္ ခုႏွစ္ႏွစ္ မျပည့္မီမွာပင္ ေခၚေတာ္မူျခင္း ခံရသည္။ မၾကာမီမွာပင္ သူ၏ ဖခင္မွာ ေနာက္မိန္းမ ထပ္ယူလိုက္သည္။ သူကိုလည္း ပညာ သင္ၾကားရန္ တစ္နယ္ တစ္ေက်းသုိ႔ ပို႔ေဆာင္လိုက္သည္။ အသက္ (၁၁) ႏွစ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ အိမ္သို႔ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာျပီး ဘခင္ ျဖစ္သူႏွင့္အတူ သေဘၤာ လိုက္သည့္ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ထိုေခတ္ သေဘၤာသားမ်ား သေဘာ သဘာ၀အတုိင္း ဆိုးသြမ္း ေပေတစြာ အသက္ရွင္ ေနထိုင္ ခဲ့သည္။ သေဘၤာသား ဘ၀တြင္ ေဖာက္ျပန္မႈ ပ်က္စီးမႈ မ်ားျဖင့္သာ လည္ပတ္ ေနသည္။ သေဘၤာမ်ား စြာတြင္ လွည့္လည္ လုပ္ေဆာင္ရင္း ကုန္သည္ၾကီးမ်ား ထံသုိ႔ အာဖရိကမွ လူမည္းမ်ားကို ဖမ္းဆီးျပီး ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ေသာ အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ ခဲ့သည္။ ထိုလုပ္ငန္းသည္ အလြန္ရက္စက္ေသာ လုပ္ငန္း ျဖစ္သည္။
ထိုလုပ္ငန္းကို လုပ္ေဆာင္ရင္ ၁၇၄၈ ခုႏွစ္ မတ္လ (၁၀)ရက္ေန႔တြင္ အာဖရိက မွ အဂၤလန္သို႔ ျပန္လာေသာ ခရီးစဥ္တြင္ ၾကီးမားေသာ မုန္တိုင္းၾကီး တစ္ခုႏွင့္ ရင္ဆုိင္ ခဲ့ရသည္။ ထိုမုန္တိုင္းေၾကာင့္ သေဘၤာသား အားလံု အသက္ေဘး ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။ အသက္မေသ ေသာ္လည္း ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ မေမ့ႏုိင္ေသာ ၾကီမားေသာ ထိပ္လန္႔မႈၾကီး တစ္ခုအျဖစ္ အသက္တာထဲတြင္ စြဲထင္ေနရစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘာသာေရး စာအုပ္မ်ားကို စတင္ဖတ္ရႈလာခဲ့သည္။ သူဖတ္ခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ားထဲတြင္ ေသာမတ္စ္ ေအကင္းမ္ပိစ္ ေရးသားေသာ "ခရစ္ေတာ္ကို အတုခိုးျခင္း" (Imitation of Christ) ဟူေသာ စာအုပ္ကို ဖတ္ျဖစ္သည္။ ေအကင္းမ္ပိစ္သည္ နယ္သာလန္ ဘုန္ေတာ္ၾကီး တစ္ပါးျဖစ္သည္။ ထိုစာအုပ္ကို ဂႏၶ၀င္စာအုပ္ တစ္အုပ္ အျဖစ္ ယေန႔တိုင္ ထုပ္ေ၀ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ဤစာအုပ္ထဲတြင္ ၀ိညာဥ္ေရးရာ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားအျပင္ ပင္လယ္ျပင္ထဲမွ ေၾကာက္လန္႔ ဖြယ္ရာ အေတြ႕အၾကံဳတို႔သည္ နယူတန္၏ အသက္တာကို ေျပာင္းလဲေစကာ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္လက္ခံ လာခဲ့သည္။
ထိုသို႔ ေျပာင္းလဲလာျပီး ေနာက္တြင္ သူလုပ္ကိုင္ေသာ ကၽြန္ေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္ငန္းမွာ လူမဆန္ေၾကာင္း ပိုမို သိနား လည္လာ ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကၽြန္ေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္ငန္းကို ဆန္႔က်င္ တုိက္ဖ်က္ေသာ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူသည္ အဂၤလန္ မွာပင္အေျခခ် ေနထိုင္ရန္ စိတ္ဆံု ျဖတ္ခဲ့ျပီး ငယ္ရီးစား ေမရီခက္လက္ ႏွင့္ ၁၇၅၀ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔တြင္ အိမ္ေထာင္ျပဳ လုိက္သည္။ သူသည္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ရုိးသားစြာ ေနထိုင္ျပီး လီဗာပူလ္ ဆိပ္ကမ္းတြင္ စာေရးေလး တစ္ဦး အျဖစ္သာ လုပ္ေဆာင္ ေနထုိင္ခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ အမႈေတာ္ အတြက္ ေခၚယူျခင္းခံရျပီး ဓမၼပညာကို ၾကိဳးစားျပီး သင္ယူေလ့လာ အမႈေတာ္ထဲတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ထိုေခတ္က ၾသဇာ အာဏာ ၾကီးမားေသာ အမႈေတာ္ေဆာင္င္ ၾကီးမ်ားျဖစ္သည့္ ေဂ်ာစ္၀ိႈက္ဖီလ္း ႏွင့္ ဂၽြန္၀ပ္စလီ တုိ႔ မိသားစုႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ေသာ္လည္း မိမိႏွင့္ အဆင္ေျပ သင့္ေတာ္သည့္ အဂၤလီကန္ အသင္းေတာ္ တြင္ ဆက္လက္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ အသက္ (၃၉) ႏွစ္တြင္ အဂၤလီကန္ အသင္းေတာ္က ဂၽြန္နယူးတန္က လက္တင္ ဘိသိတ္ေပးျပီး၊ အဂၤလီကန္ႏုိင္ငံ ကင္းဘရစ္အနီးရွိ အုလ္ေနး (Olney) ရြာကေလးတြင္ သင္းအုပ္ဆရာ အျဖစ္ စတင္လုပ္ေဆာင္ ခဲ့သည္။ ေနာက္ (၁၅) ႏွစ္ခန္႔ ၾကာေသာအခါ အေအာင္ျမင္ ဆံုးႏွင့္ အရွိန္အ၀ါ အၾကီးဆံုး အသင္းေတာ္ ႏွင့္ သင္းအုပ္ဆရာ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
နယူတန္သည္ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာသား ဘ၀တြင္ ဆိုးေပေတ ေနေသာ ဘ၀မွ အသက္ တာ ေျပာင္းလဲလာပံု မ်ားကို သက္ေသခံ ေဟာေျပာေလ့ ရွိသည္။ သူ၏ ေဟာေျပာမႈကို နားေထာင္ရန္ လူေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ေရာက္လာေလ့ ရွိသည္။ တနဂၤေႏြ ၀တ္ျပဳ ကိုးကြယ္ ျခင္းမ်ားသာ မက အျခားရက္မ်ားတြင္လည္း ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္မႈမ်ားကို အဆင္ေျပ သလုိ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ထိုေခတ္ အဂၤလီကန္ အသင္းေတာ္မ်ားအတြက္ မၾကားဘူး၊ မလုပ္ဘူး ေသာ လုပ္ငန္းမ်ား ပင္ျဖစ္သည္။
အျခားလုပ္ေဆာင္ခ်က္ တစ္ခုမွာ အဂၤလီကန္ အသင္းေတာ္မ်ားတြင္ ဖတ္ရြတ္ေလ့ ရွိေသာ ဆာလံ သီခ်င္းမ်ားထက္ သူ၏ တရားေဟာခ်က္မ်ားျဖင့္ တံဆာ ဆင္ထားေသာ ဓမၼသီခ်င္းမ်ားကို သီဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔ လုပ္ေဆာင္ရန္ သီခ်င္းမ်ားကို လုံေလာက္စြာ မရေသာအခါ ကိုယ္တုိင္ သီခ်င္းမ်ားကို စပ္ဆိုေလသည္။ ထိုမွ်ႏွင့္ မလံုေလာက္မွန္း သိေသာအခါ အိမ္နီးခ်င္းလည္းျဖစ္၊ ဂႏၶ၀င္ စာေရးဆရာလည္းျဖစ္ေသာ ၀ီလ်ံကိုပါ အား ဆက္လက္ သိမ္းသြင္းစည္းရုံးျပီး သီခ်င္းမ်ားကို ေရးသားေစခဲ့သည္။ ၁၇၇၉ ခုႏွစ္တြင္ နာမည္ၾကီးေသာ အုလ္ေန ဓမၼသီခ်င္းစာအုပ္ကို ထုပ္ေ၀ခဲ့ၾကသည္။ ထိုစာအုပ္ထဲတြင္ သီခ်င္း အပုဒ္ေရ (၃၄၉) ပုဒ္ ပါ၀င္ခဲ့ျပီး ၀ီလ်ံကိုပါ က (၆၇) ပုဒ္ ေရးသားထားကာ က်န္သီခ်င္းမ်ားကို နယူတန္က ေရးသားထားသည္။ ထိုစာအုပ္ ထုပ္ေ၀ရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ခရစ္ယာန္မ်ားကို ႏွစ္သိမ့္ အားေပးရန္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။
၁၇၇၉ ခုႏွစ္တြင္ နယူးတန္သည္ အုလ္ေနးျမိဳ႕တြင္ အမႈေတာ္ေဆာင္ျခင္းကို ရပ္နားခဲ့ျပီး မိမိ၏ က်န္ေနေသာေသာ ေန႔ရက္မ်ားကို စိန္႔ ေမရီ၀ီလ္ႏြတ္ (St. Mary Woolnoth Church) အသင္းေတာ္၌ သင္းအုပ္ ဆရာအျဖစ္ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ ေနထုိင္ခဲ့သည္။ နယူတန္အားျဖင့္ ေျပာင္းလဲလာသူမ်ား အထဲတြင္ အေရွ႕အိႏၵယမွ သာသနာျပဳဆရာ တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ကေလာဒီးရပ္ ဘူခ်ာနန္ (Claudius Buchanan) ႏွင့္ သမၼာက်မ္း အနက္ဖြင့္က်မ္း ေရးသားသူ ေသာမတ္စ္စကြတ္ (Thomas Scott) တို႔ ပါ၀င္ပါသည္။ နယူးတန္သည္ ဘာသာေရး အလုပ္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္ ေနရင္း ကၽြန္ေစ်းကြက္ ဖ်က္သိမ္းေရး လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ႏုိင္ငံေရး သမားမ်ား လုပ္ေဆာင္လာ ၾကေစရန္ မိမိ၏ တရား ေဟာေျပာရာ ေနရာမ်ားသုိ႔ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ကာ ဖိတ္ၾကားေလ့ရွိသည္။ သူ၏ က်ိဳးစား လုပ္ေဆာင္မႈဟူ၍ ေျပာဆိုႏုိင္သည့္ ကၽြန္ေစ်းကြက္ ဖ်က္သိမ္းမႈကို နယူးတန္ ေသဆုံးသည့္ (၁၈၀၇) ခုႏွစ္တြင္ ျဗိတိသွ် ပါလီမန္က ေၾကာ္ျငာခဲ့သည္။
၁၇၉၀ ခုႏွစ္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ ေပါင္းသင္းခဲ့ျပီး အနားတြင္ အျမဲ ခြန္အားေပးခဲ့ေသာ ဇနီး ေမရီ သည္ ကင္ဆာေရာဂါျဖင့္ ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။ ေနာက္ထပ္ (၁၇) ၾကာေသာအခါ နယူတန္ ကိုယ္တိုင္လည္း မွတ္ညဏ္နည္း၊ မ်က္စိမျမင္ႏုိင္ဘဲ က်န္းမာေရး ခ်ဳိ႕တဲ့လာခဲ့သည္။ လူမ်ားက အနားယူရန္ အၾကံေပးေသာ္လည္း အမႈေတာ္ျမတ္မွ အနားမယူခဲ့ေခ်။ မေသခင္ သူေျပာေလ့ ရွိေသာ စကားတစ္ခြန္းမွာ "ကၽြႏု္ပ္သည္ မွတ္ညဏ္မရွိသေလာက္ ျဖစ္ေနပါျပီး၊ သို႔ေသာ္လည္း ကၽြႏု္ပ္သည္ အျပစ္ၾကီးေသာ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို လည္းေကာင္း၊ ခရစ္ေတာ္သည္ ၾကီးျမတ္ေသာ ကယ္တင္ရွင္ ျဖစ္သည္ကို လည္းေကာင္း၊ ထိုအရာႏွစ္ခုကို ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိေနပါေသးသည္။ ဟူ၍ ေၾကျငာ ေျပာဆိုခဲ့ေလသည္။
နယူတန္၏ ဘ၀ကို ထင္သာ ျမင္သာ ရွိေစရန္ ေဖာ္က်ဴးထားသည္မွာ "အံ့ၾသဘြယ္ ေက်းဇူးေတာ္" (Amazing Grace) သီခ်င္း ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားသခင္ထံ အသနား ခံထားျခင္း ျဖစ္ေသာ ဤသီခ်င္းတြင္ မူလက အပိုဒ္ (၆) ပိုဒ္ ရွိခဲ့ျပီး ရာဇ၀င္ခ်ဳပ္ ပထမေစာင္ ၁၇း၁၆-၁၇ ကို အေျချပဳထားသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေဖာ္ျပေသာ သီခ်င္းမ်ားမွာ အပိုဒ္ (၃)ပိုဒ္ ခ်န္လွပ္ထားေၾကာင္း ေတြ႕ရပါသည္။
"အံ့ၾသဘြယ္ ေက်းဇူးေတာ္" သီခ်င္း၏ သံစဥ္မွာ အေမရိကန္တို႔၏ ေတးသံသာ ျဖစ္ျပီး Loving Lambs ဟူ၍ လူသိမ်ားၾကသည္။ ဤသီခ်င္းကို James P. Carrell ႏွင့္ David S. Clayton တုိ႔ ျပဳစုျပီး ၁၈၃၁ ခုႏွစ္တြင္ ထုပ္ေ၀သည့္ The Virginia Harmony ဟူေသာဓမၼသီခ်င္းစာအုပ္ထဲတြင္ စတင္ေတြ႕ရွိရပါသည္။
ေတးေရး - ကာရယ္ႏွင့္ ကေလတန္တို႔၏ ဗာဂ်ီနီးယား ဟာမိုနီ 1831 မွ
က်မ္းညႊန္း - ၅ရာ ၁၇း၁၆-၁၇
အဂၤလန္ႏိုင္ငံ အိုေနျမိဳ႕တြင္ ရွိေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးပိုင္ အသင္းေတာ္၀င္း တစ္ခု၌ လိပ္သဲေက်ာက္ျဖင့္ ေဆာက္ထား ေသာ အုပ္ဂူေလး တစ္ခုအေပၚတြင္ ကဗ်ည္းထိုး ထားေသာ စာေၾကာင္းေလးမ်ား ရွိေနပါသည္။ ထိုစာေၾကာင္းေလးမွာ “တစ္ခ်ိန္က အာဖရိကမွာ ကၽြန္ေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္သူမ်ား၏ အေစခံကၽြန္၊ သစၥာမဲ့ျပီး ေဖာက္ျပန္ေသာ ဂၽြန္နယူးတန္ အား ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ကယ္တင္ရွင္ ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ ၾကြယ္၀ ျပည္စုံေတာ္မူေသာ ဂရုဏာေတာ္သည္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္လ်က္၊ ျပန္လည္ရယူကာ အျပစ္လႊတ္လ်က္၊ ယံုၾကည္ျခင္းတရားကို ေဟာေျပာရန္ ခန္႔အပ္ ေတာ္မူသည္။” ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ဆယ့္ရွစ္ရာစုႏွစ္အတြင္း ထူးျခား ေျပာင္ေျမာက္ေသာ ဧ၀ံေဂလိ ဆရာၾကီးမ်ား ထဲတြင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ဤၾကီးျမတ္လွသည့္ ပုဂၢိဳလ္၏ ထူးျခား ဆန္းၾကယ္လွေသာ သက္ေသခံခ်က္ကို အသက္ရွင္စဥ္က ဂၽြန္နယူတန္ကိုယ္တုိင္ သက္ေသခံ ေဟာေျပာခဲ့ေသာ ကိုယ္ေတြ႕ သက္ေသခံခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။ ထုိအုပ္ဂူေလးတြင္ ေဖာ္ျပထားခ်က္မွာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေလးမွ်သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘ၀တစ္ခုလံုးကို ျခံဳငံု သက္ေသခံ ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ပါသည္။
ဂၽြန္နယူးတန္၏ မိခင္သည္ ဘုရား၀တ္တြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေသာသူ တစ္ဦးျဖစ္ျပီး သူ၏အသက္ ခုႏွစ္ႏွစ္ မျပည့္မီမွာပင္ ေခၚေတာ္မူျခင္း ခံရသည္။ မၾကာမီမွာပင္ သူ၏ ဖခင္မွာ ေနာက္မိန္းမ ထပ္ယူလိုက္သည္။ သူကိုလည္း ပညာ သင္ၾကားရန္ တစ္နယ္ တစ္ေက်းသုိ႔ ပို႔ေဆာင္လိုက္သည္။ အသက္ (၁၁) ႏွစ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ အိမ္သို႔ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာျပီး ဘခင္ ျဖစ္သူႏွင့္အတူ သေဘၤာ လိုက္သည့္ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ထိုေခတ္ သေဘၤာသားမ်ား သေဘာ သဘာ၀အတုိင္း ဆိုးသြမ္း ေပေတစြာ အသက္ရွင္ ေနထိုင္ ခဲ့သည္။ သေဘၤာသား ဘ၀တြင္ ေဖာက္ျပန္မႈ ပ်က္စီးမႈ မ်ားျဖင့္သာ လည္ပတ္ ေနသည္။ သေဘၤာမ်ား စြာတြင္ လွည့္လည္ လုပ္ေဆာင္ရင္း ကုန္သည္ၾကီးမ်ား ထံသုိ႔ အာဖရိကမွ လူမည္းမ်ားကို ဖမ္းဆီးျပီး ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ေသာ အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ ခဲ့သည္။ ထိုလုပ္ငန္းသည္ အလြန္ရက္စက္ေသာ လုပ္ငန္း ျဖစ္သည္။
ထိုလုပ္ငန္းကို လုပ္ေဆာင္ရင္ ၁၇၄၈ ခုႏွစ္ မတ္လ (၁၀)ရက္ေန႔တြင္ အာဖရိက မွ အဂၤလန္သို႔ ျပန္လာေသာ ခရီးစဥ္တြင္ ၾကီးမားေသာ မုန္တိုင္းၾကီး တစ္ခုႏွင့္ ရင္ဆုိင္ ခဲ့ရသည္။ ထိုမုန္တိုင္းေၾကာင့္ သေဘၤာသား အားလံု အသက္ေဘး ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။ အသက္မေသ ေသာ္လည္း ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ မေမ့ႏုိင္ေသာ ၾကီမားေသာ ထိပ္လန္႔မႈၾကီး တစ္ခုအျဖစ္ အသက္တာထဲတြင္ စြဲထင္ေနရစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘာသာေရး စာအုပ္မ်ားကို စတင္ဖတ္ရႈလာခဲ့သည္။ သူဖတ္ခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ားထဲတြင္ ေသာမတ္စ္ ေအကင္းမ္ပိစ္ ေရးသားေသာ "ခရစ္ေတာ္ကို အတုခိုးျခင္း" (Imitation of Christ) ဟူေသာ စာအုပ္ကို ဖတ္ျဖစ္သည္။ ေအကင္းမ္ပိစ္သည္ နယ္သာလန္ ဘုန္ေတာ္ၾကီး တစ္ပါးျဖစ္သည္။ ထိုစာအုပ္ကို ဂႏၶ၀င္စာအုပ္ တစ္အုပ္ အျဖစ္ ယေန႔တိုင္ ထုပ္ေ၀ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ဤစာအုပ္ထဲတြင္ ၀ိညာဥ္ေရးရာ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားအျပင္ ပင္လယ္ျပင္ထဲမွ ေၾကာက္လန္႔ ဖြယ္ရာ အေတြ႕အၾကံဳတို႔သည္ နယူတန္၏ အသက္တာကို ေျပာင္းလဲေစကာ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္လက္ခံ လာခဲ့သည္။
ထိုသို႔ ေျပာင္းလဲလာျပီး ေနာက္တြင္ သူလုပ္ကိုင္ေသာ ကၽြန္ေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္ငန္းမွာ လူမဆန္ေၾကာင္း ပိုမို သိနား လည္လာ ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကၽြန္ေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္ငန္းကို ဆန္႔က်င္ တုိက္ဖ်က္ေသာ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူသည္ အဂၤလန္ မွာပင္အေျခခ် ေနထိုင္ရန္ စိတ္ဆံု ျဖတ္ခဲ့ျပီး ငယ္ရီးစား ေမရီခက္လက္ ႏွင့္ ၁၇၅၀ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔တြင္ အိမ္ေထာင္ျပဳ လုိက္သည္။ သူသည္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ရုိးသားစြာ ေနထိုင္ျပီး လီဗာပူလ္ ဆိပ္ကမ္းတြင္ စာေရးေလး တစ္ဦး အျဖစ္သာ လုပ္ေဆာင္ ေနထုိင္ခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ အမႈေတာ္ အတြက္ ေခၚယူျခင္းခံရျပီး ဓမၼပညာကို ၾကိဳးစားျပီး သင္ယူေလ့လာ အမႈေတာ္ထဲတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ထိုေခတ္က ၾသဇာ အာဏာ ၾကီးမားေသာ အမႈေတာ္ေဆာင္င္ ၾကီးမ်ားျဖစ္သည့္ ေဂ်ာစ္၀ိႈက္ဖီလ္း ႏွင့္ ဂၽြန္၀ပ္စလီ တုိ႔ မိသားစုႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ေသာ္လည္း မိမိႏွင့္ အဆင္ေျပ သင့္ေတာ္သည့္ အဂၤလီကန္ အသင္းေတာ္ တြင္ ဆက္လက္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ အသက္ (၃၉) ႏွစ္တြင္ အဂၤလီကန္ အသင္းေတာ္က ဂၽြန္နယူးတန္က လက္တင္ ဘိသိတ္ေပးျပီး၊ အဂၤလီကန္ႏုိင္ငံ ကင္းဘရစ္အနီးရွိ အုလ္ေနး (Olney) ရြာကေလးတြင္ သင္းအုပ္ဆရာ အျဖစ္ စတင္လုပ္ေဆာင္ ခဲ့သည္။ ေနာက္ (၁၅) ႏွစ္ခန္႔ ၾကာေသာအခါ အေအာင္ျမင္ ဆံုးႏွင့္ အရွိန္အ၀ါ အၾကီးဆံုး အသင္းေတာ္ ႏွင့္ သင္းအုပ္ဆရာ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
နယူတန္သည္ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာသား ဘ၀တြင္ ဆိုးေပေတ ေနေသာ ဘ၀မွ အသက္ တာ ေျပာင္းလဲလာပံု မ်ားကို သက္ေသခံ ေဟာေျပာေလ့ ရွိသည္။ သူ၏ ေဟာေျပာမႈကို နားေထာင္ရန္ လူေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ေရာက္လာေလ့ ရွိသည္။ တနဂၤေႏြ ၀တ္ျပဳ ကိုးကြယ္ ျခင္းမ်ားသာ မက အျခားရက္မ်ားတြင္လည္း ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္မႈမ်ားကို အဆင္ေျပ သလုိ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ထိုေခတ္ အဂၤလီကန္ အသင္းေတာ္မ်ားအတြက္ မၾကားဘူး၊ မလုပ္ဘူး ေသာ လုပ္ငန္းမ်ား ပင္ျဖစ္သည္။
အျခားလုပ္ေဆာင္ခ်က္ တစ္ခုမွာ အဂၤလီကန္ အသင္းေတာ္မ်ားတြင္ ဖတ္ရြတ္ေလ့ ရွိေသာ ဆာလံ သီခ်င္းမ်ားထက္ သူ၏ တရားေဟာခ်က္မ်ားျဖင့္ တံဆာ ဆင္ထားေသာ ဓမၼသီခ်င္းမ်ားကို သီဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔ လုပ္ေဆာင္ရန္ သီခ်င္းမ်ားကို လုံေလာက္စြာ မရေသာအခါ ကိုယ္တုိင္ သီခ်င္းမ်ားကို စပ္ဆိုေလသည္။ ထိုမွ်ႏွင့္ မလံုေလာက္မွန္း သိေသာအခါ အိမ္နီးခ်င္းလည္းျဖစ္၊ ဂႏၶ၀င္ စာေရးဆရာလည္းျဖစ္ေသာ ၀ီလ်ံကိုပါ အား ဆက္လက္ သိမ္းသြင္းစည္းရုံးျပီး သီခ်င္းမ်ားကို ေရးသားေစခဲ့သည္။ ၁၇၇၉ ခုႏွစ္တြင္ နာမည္ၾကီးေသာ အုလ္ေန ဓမၼသီခ်င္းစာအုပ္ကို ထုပ္ေ၀ခဲ့ၾကသည္။ ထိုစာအုပ္ထဲတြင္ သီခ်င္း အပုဒ္ေရ (၃၄၉) ပုဒ္ ပါ၀င္ခဲ့ျပီး ၀ီလ်ံကိုပါ က (၆၇) ပုဒ္ ေရးသားထားကာ က်န္သီခ်င္းမ်ားကို နယူတန္က ေရးသားထားသည္။ ထိုစာအုပ္ ထုပ္ေ၀ရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ခရစ္ယာန္မ်ားကို ႏွစ္သိမ့္ အားေပးရန္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။
၁၇၇၉ ခုႏွစ္တြင္ နယူးတန္သည္ အုလ္ေနးျမိဳ႕တြင္ အမႈေတာ္ေဆာင္ျခင္းကို ရပ္နားခဲ့ျပီး မိမိ၏ က်န္ေနေသာေသာ ေန႔ရက္မ်ားကို စိန္႔ ေမရီ၀ီလ္ႏြတ္ (St. Mary Woolnoth Church) အသင္းေတာ္၌ သင္းအုပ္ ဆရာအျဖစ္ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ ေနထုိင္ခဲ့သည္။ နယူတန္အားျဖင့္ ေျပာင္းလဲလာသူမ်ား အထဲတြင္ အေရွ႕အိႏၵယမွ သာသနာျပဳဆရာ တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ကေလာဒီးရပ္ ဘူခ်ာနန္ (Claudius Buchanan) ႏွင့္ သမၼာက်မ္း အနက္ဖြင့္က်မ္း ေရးသားသူ ေသာမတ္စ္စကြတ္ (Thomas Scott) တို႔ ပါ၀င္ပါသည္။ နယူးတန္သည္ ဘာသာေရး အလုပ္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္ ေနရင္း ကၽြန္ေစ်းကြက္ ဖ်က္သိမ္းေရး လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ႏုိင္ငံေရး သမားမ်ား လုပ္ေဆာင္လာ ၾကေစရန္ မိမိ၏ တရား ေဟာေျပာရာ ေနရာမ်ားသုိ႔ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ကာ ဖိတ္ၾကားေလ့ရွိသည္။ သူ၏ က်ိဳးစား လုပ္ေဆာင္မႈဟူ၍ ေျပာဆိုႏုိင္သည့္ ကၽြန္ေစ်းကြက္ ဖ်က္သိမ္းမႈကို နယူးတန္ ေသဆုံးသည့္ (၁၈၀၇) ခုႏွစ္တြင္ ျဗိတိသွ် ပါလီမန္က ေၾကာ္ျငာခဲ့သည္။
၁၇၉၀ ခုႏွစ္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ ေပါင္းသင္းခဲ့ျပီး အနားတြင္ အျမဲ ခြန္အားေပးခဲ့ေသာ ဇနီး ေမရီ သည္ ကင္ဆာေရာဂါျဖင့္ ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။ ေနာက္ထပ္ (၁၇) ၾကာေသာအခါ နယူတန္ ကိုယ္တိုင္လည္း မွတ္ညဏ္နည္း၊ မ်က္စိမျမင္ႏုိင္ဘဲ က်န္းမာေရး ခ်ဳိ႕တဲ့လာခဲ့သည္။ လူမ်ားက အနားယူရန္ အၾကံေပးေသာ္လည္း အမႈေတာ္ျမတ္မွ အနားမယူခဲ့ေခ်။ မေသခင္ သူေျပာေလ့ ရွိေသာ စကားတစ္ခြန္းမွာ "ကၽြႏု္ပ္သည္ မွတ္ညဏ္မရွိသေလာက္ ျဖစ္ေနပါျပီး၊ သို႔ေသာ္လည္း ကၽြႏု္ပ္သည္ အျပစ္ၾကီးေသာ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို လည္းေကာင္း၊ ခရစ္ေတာ္သည္ ၾကီးျမတ္ေသာ ကယ္တင္ရွင္ ျဖစ္သည္ကို လည္းေကာင္း၊ ထိုအရာႏွစ္ခုကို ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိေနပါေသးသည္။ ဟူ၍ ေၾကျငာ ေျပာဆိုခဲ့ေလသည္။
နယူတန္၏ ဘ၀ကို ထင္သာ ျမင္သာ ရွိေစရန္ ေဖာ္က်ဴးထားသည္မွာ "အံ့ၾသဘြယ္ ေက်းဇူးေတာ္" (Amazing Grace) သီခ်င္း ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားသခင္ထံ အသနား ခံထားျခင္း ျဖစ္ေသာ ဤသီခ်င္းတြင္ မူလက အပိုဒ္ (၆) ပိုဒ္ ရွိခဲ့ျပီး ရာဇ၀င္ခ်ဳပ္ ပထမေစာင္ ၁၇း၁၆-၁၇ ကို အေျချပဳထားသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေဖာ္ျပေသာ သီခ်င္းမ်ားမွာ အပိုဒ္ (၃)ပိုဒ္ ခ်န္လွပ္ထားေၾကာင္း ေတြ႕ရပါသည္။
"အံ့ၾသဘြယ္ ေက်းဇူးေတာ္" သီခ်င္း၏ သံစဥ္မွာ အေမရိကန္တို႔၏ ေတးသံသာ ျဖစ္ျပီး Loving Lambs ဟူ၍ လူသိမ်ားၾကသည္။ ဤသီခ်င္းကို James P. Carrell ႏွင့္ David S. Clayton တုိ႔ ျပဳစုျပီး ၁၈၃၁ ခုႏွစ္တြင္ ထုပ္ေ၀သည့္ The Virginia Harmony ဟူေသာဓမၼသီခ်င္းစာအုပ္ထဲတြင္ စတင္ေတြ႕ရွိရပါသည္။
