ယံုၾကည္သူဆိုသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ သားသမီးမ်ားအျဖစ္ ဘုရားေရြးခ်ယ္ထားေသာသူ မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထိုသို႔ ေရြးခ်ယ္ခံထားရေသာ သူမ်ားသည္ ေလာကတြင္ အသက္ရွင္ရာ၌ အ ျခားသူမ်ား၊ ေလာကသားမ်ားကဲ့သို႔ အသက္ရွင္၍ မျဖစ္ႏုိင္ေခ်။ ဘုရားသခင္၏ သားသမီးမ်ားအ ျဖစ္ အသက္ရွင္ရာတြင္ တန္ခိုးႏွင့္ အသက္ရွင္ဘို႔ လိုအပ္ပါသည္။ တန္ခိုးဟု ဆိုရာတြင္ မူလက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိရွိခံစားထားေသာ မ်က္လွည့္ကဲ့သု႔ိေသာ အရာမ်ားကို မစဥ္းစားပါႏွင့္။ တမန္ေတာ္ ၀တၳဳတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ လူတို႔သည္ ေယရႈခရစ္ေတာ္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျပီးေနာက္ ၾကီး ေသာ တန္ခိုးႏွင့္ သက္ေသခံၾကေၾကာင္း ေဖာ္ျပေတြ႕ရွိရပါသည္။ လူမ်ားစြာသည္ အသက္တာ ေျပာင္းလဲလာၾကျပီး ၾကီးေသာ ေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္ ျပည့္ဝစြာ ခံစားရေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ဤေနရာတြင္ ေဖာ္ျပလိုသည္မွာ တန္ခိုး၏ အဓိက လုပ္ေဆာင္မႈမွာ လႊတ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ယေန႔ လူတို႔၏ အသက္တာထဲတြင္ ေငြေၾကး ျပည့္စုံေသာ္လည္း လႊတ္ျခင္းအခြင့္ မရေသး ေသာသူမ်ား အမ်ားအျပား ရွိၾကသည္။ ၾသဇာအာဏာႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ္လည္း မလႊတ္ေျမာက္ ေသး ေသာသူမ်ား အမ်ားအျပား ရွိၾကပါသည္။ေယာဟန္ ၁၀း၁၀ တြင္ ခရစ္ေတာ္က "ငါသည္ အသက္လႊတ္႐ုံမွ်မက အထူးသျဖင့္ အသက္ႏွင့္ ျပည့္စုံေစျခင္းငွါ လာသည္" ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ဆုိလိုသည္မွာ ၾကြယ္ဝေသာ အသက္တာကိုလည္း ေပးရန္ လာသည္ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ အရာ ရာတိုင္း၊ ေနရာတိုင္းတြင္ ျပည့္စုံေကာင္းမြန္ေသာ အရာမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးရန္ လာေရာက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ေနစဥ္ အသက္ရွင္မႈ အေျခအေန က႑တိုင္း တြင္ ဘုရားသခင္ေပးေသာ လြတ္ျခင္းႏွင့္ အသက္ရွင္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ေန႔စဥ္ ေလွ်ာက္လွမ္းရာတြင္ အဓိပၸါယ္ရွိရွိႏွင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းရန္ႏွင့္ ေန႔စဥ္ၾကံဳေတြ႕ရေသာ ေလာကဓံ ျပႆနာမ်ားကို ေက်ာ္လႊား သြားႏုိင္ေသာ တန္ခိုး လိုအပ္ပါသည္။ ေလာကဓံ ျပႆနာ ဆုိသည္မွာ ဆင္းရဲသူ၊ ခ်မ္းသာသူ ႏွစ္ဦး စလံုး ၾကံဳေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။ အမ်ိဳးအစားေတာ့ တူခ်င္မွ တူပါလိမ့္မည္။ ေငြေၾကးရွိျခင္းေၾကာင့္ ထိုျပႆနာကို ေျဖရွင္ႏုိင္ျခင္း၊ ေငြေၾကး မျပည့္စုံေသာေၾကာင့္ မေျဖရွင္ႏုိင္ျခင္းမ်ိဳးသည္ ၾကြယ္ဝေသာ အသက္တာ၊ တန္ခိုးႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ အသက္တာႏွင့္ မဆိုင္ပါ။
ေငြေၾကး ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ေျဖရွင္းႏုိင္သူမွာ ဘုရားသခင္တစ္ပါး တည္းသာ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္က "၀န္ေလး၍ ပင္ပန္းေသာသူအေပါင္းတုိ႔ ငါ့ထံသို႔ လာၾကေလာ့။ ငါသည္ ခ်မ္းသာေပးမည္။" ဟု ဖိတ္ေခၚခဲ့ပါသည္။ ေလာကၾကီး၏ အေျဖမွာ ေယရႈခရစ္ေတာ္ သာျဖစ္သည္။ လူ႔ေလာကကို လာသည္မွာ လူသားမ်ားကို ကယ္တင္ရန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလာကၾကီးတြင္ ျဖစ္သမွ် အရာဟူအမွ်အတြက္ ေယရႈ ခရစ္ေတာ္က တာဝန္ယူေပးေနပါသည္။ သင့္ အတြက္ လုိအပ္ေနေသာ တမလြန္ အသက္တာ စိတ္ခ်မႈ၊ က်မ္းမာျခင္း၊ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္း အစရွိ သျဖင့္ အရာအားလံုးအတြက္ ေယရႈခရစ္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အသက္တာအတြက္ လုိအပ္ ပါသည္။
အသင္းေတာ္ဆိုသည္မွာ ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ကိုယ္ခႏၶာျဖစ္ေၾကာင္း က်မ္းစာက ေဖာျပထား ပါသည္။ အသင္းေတာ္တြင္ ရွိေနၾကေသာ အသင္းသားမ်ား အားလံုး၏ ျပႆနာဟူသမွ်သည္ ခရစ္ ေတာ္၏ ကိုယ္ခႏၶာထဲတြင္ ျဖစ္ေနၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ အေျဖအစစ္အမွန္မွာ ေယရႈ ခရစ္ေတာ္တြင္သာ ရွိသည္။ ေလာကသားမ်ား ျဖစ္ပ်က္သမွ် အရာတိုင္းသည္လည္း အသင္းေတာ္ တြင္လာသင့္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ျပႆနာ အလံုးစံု၏ အေျဖသည္ အသင္းေတာ္ တြင္ ရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေလာကသားမ်ား ေဆာင္ရြက္ေျဖရွင္း ေနၾကသည္မွာ အေျဖမ ဟုတ္ပါ။ ေလာကဓံ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရာတြင္ အရာခပ္သိမ္း၏ အရင္းအျမစ္ ျဖစ္ေသာ ဘုရားသခင္ကိုသာ တုိက္ရုိက္ၾကည့္ရႈသင့္သည္။ ထိုသို႔ အသက္ရွင္မွသာလွ်င္ မိမိတို႔ မည္သည့္ ေနရာတြင္ ေရာက္ရွိေနသည္ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္ အေျခအေန ၾကံဳေတြ႕ေနရသည္ ျဖစ္ေစ တန္ခိုးျပည့္ဝ ေသာ အသက္တာျဖင့္ အသက္ရွင္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။
သမၼာက်မ္းစာတြင္ ဒါဝိတ္အေၾကာင္းကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ပါက ထိုတန္ခိုးကို ျမင္ေတြ႕ႏုိင္ပါ သည္။ ဣသေရလ တိုင္းႏုိင္ငံ၏ ပထမဦးဆံုးဘုရင္မွာ ေရွာလု ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားသခင္စကားကို နားမေထာင္၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ေတာ္ႏွင့္ မေတြ႕ေသာေၾကာင့္ ေရွာလုကို ဘုရင္အရာမွ ဘုရားသခင္ ဖယ္ရွားခဲ့သည္။ ဘုရင္ေရွာလုထံတြင္ ရွိေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္ကို ဒါဝိတ္ထံတြင္ ေပးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ထုိအေျခအေနကို ေလ့လာဆန္းစစ္ၾကည့္ပါ။ ဒါဝိတ္သည္ ထိုအေျခအေနမ်ိဳးအထိ နန္ေတာ္ ၾကီးထဲတြင္ ရွိမေနပါ။ ေနရာ (Position) အေနအထား အထား အရ ေရွာလုသာလွ်င္ နန္းထိုင္ေန ေသာ ရွင္ဘုရင္တစ္ပါး ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ လူ႔အျမင္အရ ေရွာလုက ေနရာ ရထားေသာ္လည္း ဘုရားသခင္၏ အျမင္အရ ဒါ၀ိတ္သာလွ်င္ ဘုရားသခင္ ေပးထားေသာေနရာ အစစ္အမွန္ ရရွိထား သည္။ ဒါဝိတ္သည္ ရာထူး၊ ေငြေၾကး၊ အေျခြအရံ ဘာမွ်မရွိပါ။ ေနာက္ဆံုး ေျပာရလွ်င္ လံုျခံဳမႈပင္ မရွိပါ။ ေရွာလုဘုရင္က လိုက္လံ သတ္ျဖတ္ေနေသာေၾကာင့္ လံုျခံဳမႈ ကင္းမဲ့ေနေသာ ဘဝသို႔ ေရာက္ ရွိေနပါ သည္။ ဒါ၀ိတ္၏ အနားတြင္ ရွိေသာသူမ်ားမွာလည္း အားကိုးေလာက္ေသာသူမ်ားမဟုတ္။ အမႈေရာက္ေသာ သူ၊ အေၾကြးတင္ေသာသူ အစရွိေသာ သူမ်ားသာျဖစ္သည္။ ဤအေျခအေနတြင္ စစ္မွန္ေသာ တံခိုးမွာ ဒါဝိတ္ ထံတြင္သာ ရွိေနပါသည္။
ရွင္ဘုရင္ဆိုသည္မွာ တုိင္းႏုိင္ငံ၏ ေကာင္းျခင္း၊ မေကာင္းျခင္း၊ တုိးတက္ျခင္း၊ က်ဆင္းျခင္း တုိ႔သည္ ရွင္ဘုရင္ ႏွင့္သာ ဆုိင္သည္။ ထိုအေျခအေနကို လူအေတာ္မ်ားမ်ားက အမွန္တကယ္ စစ္မွန္သည့္ အေျခအေနကို မသိၾကေသးပါ။ ယခုအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ တုိင္းျပည္၏ ရွင္ဘုရင္မွာ ဒါဝိတ္ျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ေယာက္ေယာက္က ေျပာမည္ဆိုလွ်င္ မည္သူကမွ် ယံုမည္မဟုတ္ပါ။
ဘုရားသခင္က ယံုၾကည္သူမ်ားကို တန္ခိုးေပးထားသည္။ ထုိတန္ခိုးသည္ မိမိအတြက္၊ မိသားစုအတြက္၊ အသင္းေတာ္ အတြက္၊ အသုိင္းအဝိုင္း အတြက္တင္သာမက တုိင္းျပည္ အတြက္ အထိ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ ရႏုိင္ရန္ ဘုရားသခင္က တန္ခိုးေပးထားသည္။ တုိင္းျပည္ကို သင့္အားျဖင့္ ဘုရားသခင္က ေကာင္းၾကီးေပးခ်င္ပါသည္။ တုိင္းျပည္ၾကီးတခုလံုးကို အသင္းေတာ္တြင္ ရွိေသာ ယံုၾကည္သူမ်ား၏ တန္ခိုးျဖင့္ ေျပာင္းလဲေစခ်င္ပါသည္။
တကယ္ျမင္ရသည့္ အေျခအေနမွာေတာ့ ရွင္ဘုရင္မွာ ေရွာလုသာ ျဖစ္ေနေသးသည္။ သို႔ ေသာ္ လက္ရွိ အေန အထားတြင္ တုိင္းျပည္၏ ရွင္ဘုရင္မွာ ဘုရားသခင္၏ အျမင္အားျဖင့္ ဒါဝိတ္မွာ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တုိင္းျပည္၏ အေရးၾကီးေသာ ကိစၥျဖစ္ေပၚလာေသာအခါ ဒါဝိတ္ကိုသာ ဘုရားသခင္က အသံုးျပဳ ေတာ့သည္။ တုိင္းျပည္အတြက္ အေရးၾကီးေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ ေဆာင္ ရြက္ခ်က္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရေသာအခါ ဘုရား သခင္က သူခြဲခန္႔ထားသူကိုသာ အသံုးျပဳေတာ့သည္။
မိမိအသက္တာအတြက္ တန္ခိုးရွိျခင္း မရွိျခင္းကို အမွန္တကယ္ျပႆနာ ျဖစ္လာေသာ အခါမွ သိရပါသည္။ ေဂါလ်က္သည္ ေန႔စဥ္ ေလးဆယ္ရက္ပတ္လံုး ဣသေရလ တုိင္းျပည္ကို လာေရာက္ ခ်ိန္းေျခာက္ ေလေတာ့သည္။ ရႈံးေသာသူက ႏုိင္ေသာသူထံ ကၽြန္ခံရမည္ဟု ေအာ္ ဟစ္ ေၾကြးေၾကာ္ေလေတာ့သည္။ တိုင္းႏုိင္ငံ၏ အေရးအၾကီးဆံုး အေျခအေနတြင္ ျဖစ္ေန သည္။ တုိင္းျပည္၏ အနာဂတ္ကို ေရွာလုက အဆံုးအျဖတ္ ေပးရမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ စိမ္ ေခၚခ်က္မ်ားသည္ ယံုၾကည္သူမ်ားအတြက္ မိမိ၏ ယံုၾကည္ျခင္းကို စမ္းသပ္ရန္ အခြင့္အေရး ေကာင္း တစ္ခုျဖစ္သည္။ ထိုအေျခအေနတြင္ လူ႔အျမင္ ဘုရင္ေနရာတြင္ ရွိေနေသာ ေရွာလု သည္ မည္သုိ႔မွ် မတတ္ႏုိင္ခဲ့ေခ်။ ေတာတြင္ တစ္ေနရာမွ သိုးေက်ာင္းသားေလး ဒါဝိတ္က ထို ျပႆနာ၏ အေျဖကို ေဖာ္ထုပ္ေပးလိုက္ပါသည္။ ဤေနရာတြင္ ထိုစိန္ေခၚခ်က္ကို အံတုခဲ့သူ ဒါဝိတ္သည္ ေအာင္ျမင္မႈရသြားကာ ေရွာလုအေထာင္ေထာင္ ဒါဝိတ္အေသာင္းေသာင္း ဟူ ၍ တုိင္းသူျပည္သားမ်ားက ဂုဏ္ရာထူးကို အပ္ႏွင္းေလေတာ့သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ျဖစ္လာရန္ ေဂါလ်က္ က ဒါဝိတ္ကို လုပ္ေဆာင္ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တြင္ ရွိေသာ စိန္ေခၚခ်က္မ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ပိုမို ရင့္က်က္ေစရန္၊ ပိုမို နာမည္ေက်ာ္ၾကားေစ ရန္လည္းေကာင္း ျပဳလုပ္ေပးေနပါသည္။ တုိင္းျပည္၏ အနာဂတ္ကို ပုံေဖၚေျဖရွင္းခဲ့သူမွာ ဒါဝိတ္ သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ဒါဝိတ္သည္ ထိုတုိက္ပြဲကို ဘုရားသခင္၏ နာမေတာ္ပါလ်က္ တုိက္ခဲ့ ေၾကာင္း ဝန္ခံေဖာ္ျပထားသည္။
လူတို႔၏ ႏႈတ္ထြက္စကားသည္ အလြန္အေရးၾကီးပါသည္။ ဒါဝိတ္၏ ႏႈတ္ထြက္စကားအတုိင္း ဘုရားသခင္က ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေၾကာင္း ေသခ်ာစြာ ရွင္လင္း ေဖာ္ျပလိုပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကို တန္ခိုးေပးထားသည္။ ထိုတန္ခိုးကို ႏႈတ္က ျမြတ္ဆိုဝန္ခံရမည္ျဖစ္သည္။ ႏႈတ္ခပတ္ေတာ္သည္ ၾကားနာ ေသာသူမ်ားကိုသာ တန္ခိုး ခံစားရ သည္မဟုတ္။ ေျပာဆိုသူကိုယ္တုိင္လည္း ထိုတန္ခိုးကို ခံစားရသည္။
စာတန္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ စိတ္ထဲက အေတြးကို သူမသိပါ။ အခ်ိဴ႕က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျဖစ္သမွ်ကို စာတန္သိသည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ စိတ္အေတြးႏွင့္ လုပ္ေဆာင္မႈ မ်ားကို တကယ္သိသူမွာ ဘုရားသခင္သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ စိတ္ထဲမွ အရာမ်ားကို စာတန္မာန္နတ္သိေစရန္ ျမြတ္ဆိုမွသာ သူသိလာမည္ျဖစ္သည္။ ဆိုလုိသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ေအာင္ျမင္သူျဖစ္ေၾကာင္း၊ တန္ခိုးရွိ သူျဖစ္ေၾကာင္း စိတ္ထဲတြင္ မိမိကိုယ္မိမိ သိေနရုံႏွင့္ မလံု ေလာက္ပါ။ ေျပာထုပ္မွသာ မိမိသည္ တန္ခိုးရွိသူ၊ ဘုရားသခင္က ခ်ီးေျမွာက္ထားသူျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိသြားမည္ျဖစ္သည္။ မိမိ၏ ျပႆနာမ်ားလည္း ေအာင္ျမင္ အစဥ္ေျပလာေၾကာင္း အံ့ၾသဘြယ္ရာ ေတြ႕ရွိရမည္ျဖစ္သည္။
လူတို႔၏ စိတ္သေဘာ အေျခအေနမွာ ေအာင္ျမင္မႈဆိုသည္မွာ ၾကီးမားေသာ အရာၾကီးမ်ား မွ ထြက္ေပၚေၾကာင္း ခံစားသိမွတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အထက္ပါ က်မ္းစာ သေဘာအရ ေအာင္ျမင္မႈ သည္ ဒါဝိတ္ဆိုေသာ ေသးငယ္သည့္ ေနရာမွ ထြက္ေပၚလာေၾကာင္း သိရပါသည္။ မိမိတို႔၏ အသက္ တာထဲတြင္ ျငိမ္သက္ေသာ အသက္တာ ကို ရယူခံစားႏုိင္ရန္အတြက္ ေငြေၾကး၊ အာဏာ အစ ရွိသည္တို႔ မလိုအပ္ပါ။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ခပတ္ေတာ္ႏွင့္ ထိုႏႈတ္ခပတ္ေတာ္အတုိင္း တန္ခိုး ႏွင့္ အသက္ရွင္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ရန္သာ အေရးၾကီးပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ တိုးပြားျခင္းကို ႏွစ္ သက္ေသာ ဘုရားျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ တုိးပြားလာရန္ ဘုရားသခင္က ဝိညာဥ္ပိုင္းကို ဦးစားေပး သည္။ ထို႔ေနာက္ စိတ္ထဲသို႔လည္းေကာင္း၊ ခႏၶာသို႔လည္းေကာင္း၊ အျခားျမင္ႏုိင္ေသာ အစိတ္ အပိုင္း မ်ားအထိ အဆင့္ဆင့္ ဆက္လက္ ေကာင္းၾကီးေပးေသာ ဘုရားျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အစျပဳ သည့္ အရာမွာ ရုပ္ပိုင္း အဓိက မျဖစ္သင့္ပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အျမင္ကို ဦးစားမေပးသင့္ပါ။ ၾကီးေသာအရာ၊ ျမင္ႏုိင္ေသာ အရာကို ဦးစားေပးမည္ဆိုပါက အသက္တာတြင္ ၾကီးမားေသာ အမွားကို ရရွိခံစားႏုိင္ပါေၾကာင္း ေဝငွတုိက္တြန္လိုပါသည္။ ဘုရာသခင္ ေကာင္းၾကီးေပးပါေစ။ အာမင္
